Isang Bukas na Liham sa Mga Nagsasalita Laban sa Pamamahala

ISANG BUKAS NA LIHAM SA MGA “NAGSASALITA NG MASAMA” LABAN SA PAMAMAHALA NG IGLESIA

part I


Kay G. Antonio Ebanghelista at mga kasama


Ginawa ko ang sulat na ito mula sa aking sariling pagsisikap lamang at walang sinumang nag-atas sa akin. Natawagan lamang ako ng pansin na maaaring “makapandaya” sa iba ang inyong mga sinasabi.

Inaangkin mo na ikaw ay isang ministro ng Ebanghelyo na naglilingkod sa Tanggapan Pangkalahatan, subalit ang napansin ko na ang paghusga mo sa Pamamahala ng Iglesia ay hindi sa PANANAW ng isang ministro. Kapansin-pansin kasi ang kawalan mo ng kabatiran sa tuntuning na nakabakod sa mga ministro ng Ebanghelyo. Nais ko sanang ipabatid sa iyo, sa mga kasamahan mo at sa ibang mga tao, na kung may tuntunin na nakabakod sa buong Iglesia, may tuntunin din na nakabakod sa mga ministro na tinatawag na “ministerial” (ang “code of ethics” ng mga ministro). Ang “ministerial” ay itinuro ni Kapatid na Felix Y. Manalo mula pa noong una (noon pang 1915 nang itatag niya ang unang paaralang ministerial), na itinaguyod na lubos ni Kapatid na Eraño G. Manalo, at patuloy na itinataguyod ng kasalukuyang namamahala sa Iglesia, ni Kapatid na Eduardo V. Manalo.

Bakit ko binanggit ito? Sapagkat ang “pangyayari” na dahil dito’y hinuhusgahan ninyo ang Ka Eduardo ay hindi naman usapin lamang ng magkakapatid sa laman, hindi lamang usapin ng magkakapatid sa pananampalataya, kundi usaping “ministerial” sapagkat ang kaniyang “mga kapatid” ay kapuwa mga ministro rin ng Ebanghelyo. Samakatuwid, dapat na unawain at tanawin natin ang mga pangyayari sa “mga magkakapatid” sa pananaw ng mga ministro, na bigyan din natin ng pagsasaalang-alang ang “ministerial.” Sa ikauunawa ninyong lubos na mga nagbabasa ng sulat na ito sa sinasabi ko, pansinin muna ninyo ang sumusunod:

“May isang Tagapangasiwa ng Distrito na sa isang lokal na kaniyang pinangangasiwaan ay naroon ang kaniyang mga kamag-anak. Ang kaniyang dalawang kapatid ay kapuwa kabilang sa mga pamunuan sa kanilang lokal (mga pangulong diakuno), subalit hindi dumadalo ng mga pulong at hindi na tumutupad sa pagsamba. Sa ilang panahon ng pagkausap sa kanila ng mga kapuwa pamunuan at ng distinado ay hindi pa rin sila tumutupad. Dahil dito ay iniulat na sila ng distinado at ng pamunuan ng lokal sa Tagapangasiwa ng Distrito (na kanila pa namang kapatid sa laman). Dalawang bagay ang maaaring mangyari dito:

(1) Sasabihin ng Tagapangasiwa na ‘huwag ninyong disiplinahin o ibaba sa tungkulin ang dalawang ito, kundi hayaan na lang ninyo sila sa gusto nilang gawin.’ Kung magkagayon ay matutuwa at hindi sasama ang loob sa Tagapangasiwa ng kaniyang mga kamag-anak, subalit ang totoo ay hindi ito makatarungan, hindi ito makatuwiran. Maaaring sabihin pa ng iba na “Dahil sa mga kapaid niya sila sa laman ay hindi na didisiplinahin at ibaba sa tungkulin? Kung iba iyan ay tiyak na mababa sila sa tungkulin dahil sa kapabayaan.”

(2) Sasabihin ng Tagapangasiwa na “Disiplinahin ninyo ang mga iyan. Kahit mga kapatid ko sila ay dapat na ipataw natin sa kanila ang isinasaad ng tuntunin.” Kaya, malamang na sasama ang loob ng kaniyang mga kapatid at mga kamag-anak, subalit sa pananaw ng mga kapatid (at maging ng Panginoong Diyos) ay natuwid at makatarungan ang Tagapangasiwang ito, na pantay-pantay ang kaniyang pagpapatupad ng disiplina at tuntunin.”

Ibinaba sa tungkulin ng Tagaangasiwa ng Distrito ang dalawa niyang kapatid. Lumipas ang ilang panahon na hindi lumalapit ang dalawa niyang kapatid at hidi nagbabalik sa karapatan. Ayaw pa nga nilang magsalaysay para sa pagbabalik. Kaya lumapit sa Tagapangasiwa ang kaniyang ina upang hilingin na mabalik ang kaniyang mga kapatid sa karapatan kahit hindi sila lumalapit at nagbabalik. Dalawang bagay din ang maaaring mangyari dito:

(1) Pagbibigyan niya ang kaniyang ina na ibabaik sa karapatan ang kaniyang dalawang kapatid kahit na dumaan sa tamang proseso ng pagbabalik o hindi na isasaalang-alang ang tuntunin. Kung magkagayon ay matutuwa ang kaniyang ina at mga kamag-anak.

(2) Hindi niya pagbibigayn ang kaniyang ina na ipinaliliwanag na kailangang dumaan sa tamang proseso o masunod ang tuntunin. Kung magkagayon ay magdaramdam ang kaniyang ina, lalong magagalit ang kaniyang mga kamag-anak dahil sarili na niyang ina ay hindi niya pinagbigyan. Subalit sa mata ng Diyos ay ito ang narapat at tamang pamamahala sa kaniyang bayan.

Lumipas ang panahon, subalit ayaw pa ring magbalik ng kaniyang mga kapatid o hindi pa rin lumalapit. Nag-utos siya sa mga kasamahan niyang ministro na payuhan ang kaniyang mga kapatid na magbalik, subalit sa halip na magbalik ay umalis ang kaniyang mga kapatid at hindi nagpapakita. Kaya nagtangka muli ang kaniyang ina na siya ay kausapin. Subalit, alam ng Tagapangasiwa na hindi niya mapagbibigyan ang kaniyang ina, kaya muli lang niya itong makikitang magdaramdam. Bilang anak ay masakit sa kaniya na makita ang ina na lumuluha at nagdaramdam, subalit ano ang kaniyang magagawa sapagkat kailangan niyang tuparin ang kalooban ng Diyos. Dahil masakit sa kaniya na makitang nagdaramdam ang kaniyang ina, kaya mula noon ay iniwasan niya ito, at hinintay na lamang niya ang kaniyang mga kapatid na magbalik sa karapatan. Gumagawa naman siya ng paraan upang sila’y mahikayat na magbalik.

Ang tanong: Ang pag-iwas bang ito ng Tagapangasiwa sa kaniyang ina ay tamang husgahan siya na hindi niya mahal at iginagalang ang kaniyang ina? Ang Tagapangasiwa ba ang may “diperensiya” kaya hindi nababalik ang kaniyang mga kapatid kaya patuloy na nagdaramdam ang kaniyang ina? Siya ba ang dapat na sisihin? Sa isang may matinong kaisipan ay alam niyang tama at matuwid lamang ang ginagawa ng Tagapangasiwang ito.

Balikan natin ngayon ang “minamasama” ninyo sa Namamahala sa Iglesia. Hindi ba’t ikaw na rin ang may sabi na: “Kung nagtataka kayo kung bakit hindi na natin nakikitang nangangasiwa ng Pagsamba sina Ka Marc at Ka Angel, ito po ay dahil sa sila ay tumigil na sa pagdalo sa klase ng mga Ministro at Manggagawa dahil sa pagkatapos ng maraming taon ay hindi na nila masikmura ang ginagawang panggigipit at paglapastangan sa kanila ng mga Tagapangasiwa at ng mga Ministro na nasa Sanggunian. Ito ay nagingusapin sa hanay ng mga Ministro at Manggagawa dahil sa maramingkumalat na balita na wala na daw karapatan sina Ka Marc at Ka Angel.”

Dito ako nagtataka sa iyo G. Antonio Ebanghelista. Ang sabi mo ay “ministro” ka subalit hindi mo alam ang tuntunin sa mga ministro at manggagawa? Kung ikaw nga ay isang “ministro,” maliit na bagay ba sa isang ministro ang hindi dumalo sa klase at hindi mangasiwa ng pgsamba? Lumalabas na hindi mo alam ang “ministerial”! Kung maliit na bagay lamang ang hindi pagdalo sa klase at ang hindi pangangasiwa ng pagsamba, bakit may mga ministro na ibinubuwis ang kanilang buhay para lamang sa pangangasiwa ng pagsamba? Saksi ang lahat ng mga ministro at manggagawa, ang isa sa pinakamalaking kasalanan na magagawa ng isang ministro ay ang pabayaan ang pangangasiwa ng pagsamba!

Kung sa isang pamunuan diakuno, mang-aawit at iba pang maytungkulin, kapag hindi sila tumututupad sa mahabang panahon ay hindi ba’t tiyak na sila’y didisiplinahin?

Lumalabas na baliktad ang inyong kaisipan! Minasama ninyo ang “pagdisiplina” ni Ka Eduardo sa kaniyang mga kapatid sa laman, samantalang hindi ba’t isa ngang kahanga-hanga at nagpapakita ng kagitingan ang ginawa niya na ipinataw niya ang disiplina at tuntunin sa kanila bagamat sila’y kaniyang mga kapatid sa laman?

Alin ba para sa inyo ang “masama” – ang huwag disiplinahin dahil sa kapatid mo sa laman, o ang disiplinahin mo kahit pa kapatid mo sa laman?

Kaya nga lalong humanga kay Kapatid na Eduardo V. Manalo ang lahat ng mga ministro at mga kapatid sa Iglesia nang malaman nila ang kagitingang ito na kaniyang ginawa, na ipinataw niya ang disiplina at tuntunin kahit pa sa kaniyang mga kapatid sa laman. Ang may baliktad lang na kaisipan ang “mamasamain” ito sa halip na hangaan.

Tinatanong ninyo kung bakit hindi nakikipagkomunikasyon ngayon si Ka Eduardo sa kaniyang ina? UNA, mali na sabihin na “limang taon” na niyang hindi kinakausap ang kaniyang ina (noong unang anibesaryo ng pagpanaw ni Ka Erdy ay nakita pang magkasama sila; at noong Pamamahayag noon sa Grandstand nang 2012 ay naroon si Ka Angel na katunayan na “maganda” pa noon ang kanilang samahan, kaya nagsimula lang talaga ang pagputol ng kanilang komunikasyon noong nagkaroon ng “suliranin sa magkakapatid na binabanggit sa unahan, humigit-kumulang ay noong 2013 lamang). IKALAWA, maling-mali rin na dahil dito ay pinaparatangan ninyo si Ka Eduardo na lumalabag sa kautusan ng Diyos.

Dahil sa pagputol ng kanilang komunikasyon ay pinaparatangan ninyo si Ka Eduardo na nilabag ang kaustusan ng Diyos na ang inyong sinasabing utos ay ang “igalang at ibigin ang ama’t ina.” Ito ang isa pang ipinagtataka ko sa iyo G. Antonio Ebanghelista. Inaangkin mo na ikaw ay ministro, subalit hindi mo alam ang “ministerial”? Ito ang “ministerial” na itinataguyod mula pa kay Ka Felix, kay Ka Erdy at hanggang ngayon: “Ang ministro ay sa Diyos na at hindi na sa kaniyang pamilya, sa kaniyang mga magulang, o sa kaninuman.”At kitang-kita rin ang kawalan mo ng kaalaman sa tuntunin ukol sa pagbabalik ng isang ministro sa karapatan!

Ang sabi mo ay ministro ka subalit hindi mo alam na ang isang mnistrong nagbabalik sa tungkulin ay dapat na gumawa ng sulat sa Pamamahala na nangangakong hindi na niya uulitin ang nagawa niyang pagkakamali o kapabayaan. Gaya nga nang naipakita na natin sa unahan, isang malaking kasalanan sa isang ministro ang pagpapabaya tulad ng hindi pagdalo sa klase at hindi pangangasiwa ng pagsamba.

Mula pa sa panahon ni Ka Felix at Ka Erdy, hindi kailanman nangyari na ang wala sa karapatan at hindi naman nagbabalik, subalit ang Pamamahala pa ang nagpatawag at pagkatapos ay ibabalik ng gayon na lamang! Ang sabi mo G. Antonio ay ministro ka, subalit bakit hindi mo alam na ang nagbabalik na ministro at manggagawa ay kailangang magseminar ng isang buwan bago siya ibalik? Nais lamang ng Pamamahala na maging pantay sa pagpapatupad ng tuntunin.

Kahit kaw ay alam mo na hndi sila “nagbabalik” kaya nga binanggit mo sa sulat mo na “Naghihintay lang naman daw ang Ka Eduardo na lumapit sa kaniya ang kaniyang mga kapatid upang magkaayos sila subalit hindi naman daw lumalapit sa kaniyan.”

Ngayon, sa palagay ba ninyo na mga nagpaparatang laban sa Pamamahala na si Ka Felix at si Ka Erdy ay ibabalik nila ang isang ministro sa karapatan nang hindi naman nagbabalik, hindi naman lumalapit, kundi dahil lamang sa pakiusap ng ina o kamag-anak?

May pangyayari sa panahon ni Ka Erdy na may lumapit sa kaniya sa Baik-Bayan Day na isang ina na humihiling na ang anak niya ay ibalik sa karapatan. Ang sagot ng Ka Erdy ay “Papaano ko siya ibabalik kung hindi naman kasi siya nagbabalik?” Huwag ninyong sabihin na hindi iniiwasan ni Ka Erdy ang mga kamag-anak ng mga nagbabalik? Ang kaibahan lang ng kaso nina Ka Mark at Ka Angel ay sila’y kapatid sa laman ni Ka Eduardo, at ang kanilang ina ay nanay din ng Tagapamahalang Pangkalahatan.

Dito ay nahayag na naman ang kabaligtaran ng inyong kaisipan! Para sa inyo ay hindi nagmamahal o gumagalang sa kaniyang ina si Ka Eduardo dahil sa “pag-iwas” sa kaniya. Subalit dito ay dalawang bagay ang nahayag: (1) patuloy na magiting siya na nais niyang matupad ang tuntunin sa kaniyang mga kapatid sa laman kung papaanong ipinatutupad ito sa iba; at (2) mahal na mahal niya at iginagalang niya ang kaniyang ina, kaya iniiwasan na lamang niya, sapagkat alam niyang lalo itong magdaramdam kung muli’t muli ay bibiguin niya ang kaniyang hiling sapagkat hindi naman “lumalapit” ang kaniyang mga kapatid. Kaya, maliwanag na hindi ang Ka Eduardo ang may “diperensiya.” Di ba?

Sa palagay ba ninyo kung lalapit at magbabalik ang kaniyang mga kapatid ay hindi niya tatanggapin? Ito nga lang talaga ang kaniyang hinihintay. Gustong-gustong niyang ibalik ang kaniyang mga kapatid, pero ano ang magagawa niya, kailangan din naman na matupad ang tamang proseso ukol dito, kailangang matupad ang tuntunin, ang ministerial, sapagkat hindi lang siya isang kapatid, hindi lang siya isang anak, isa rin siyang ministro na nagpapatupad ng tuntunin at kalooban ng Diyos!

Papaano ang utos na “ibigin mo ang iyong ama’t ina”? Hindi ito kailanman nilabag ni Ka Eduardo. Subalit, ang sabi ni G. Antonio ay ministro siya ngunit hindi niya alam o sinaalang-alang na may nakahihigit na utos dito? Ganito ang pahayag ng Panginoong Jesus sa Mateo 10:35-37:



“Sapagka't ako'y naparito upang papagalitin ang lalake laban sa kaniyang ama, at ang anak na babae laban sa kaniyang ina, at ang manugang na babae laban sa kaniyang biyanang babae: At ang magiging kaaway ng tao ay ang kaniya ring sariling kasangbahay. Ang umiibig sa ama o sa ina ng higit kay sa akin ay hindi karapatdapat sa akin; at ang umiibig sa anak na lalake o anak na babae ng higit kay sa akin ay hindi karapatdapat sa akin.”

Dahil dito, lalo lamang naming minahal at inunawa si Kapatid na Eduardo V. Manalo. Sinong anak ang nais niyang mawalay sa kaniyang ina? Sino ang may nais na maging kaaway ang kaniyang mga kamag-anak? Subalit, ito ngayon ang tiniis ng Ka Eduardo, sapagkat kailangan niyang panindiganan ang tuntunin at ministerial, kailangan niyang panindiganan ang kalooban ng Diyos. Napakarami na niyang gampanin at napakabigat ng pananagutang nakapataw sa kaniya, ngayon ay dagdag pa ang pagkalayo sa kaniya ng mga mahal sa buhay dahil kailangan niyang panindiganan ang pantay-pantay na pagpapatupad ng tuntunin kahit pa sa mga kapatid niya sa laman.

Inaangkin nila G. Antonio Ebanghelista at ng kaniyang mga kasama na nagkaroon daw ng pagbabago sa aral na itinuro ng Sugo sa panahon ni Ka Eduatrdo na anupa’t “humiwalay daw si Ka Eduardo sa espiritu ng Sugo.” Ngunit pansinin ninyo ang pahayag na ito ni Kapatid na Felix Y. Manalo at dito’y makikita ninyo na ganitong-ganito rin ang “espiritu” na nakay Ka Eduardo:

“Inisip-isip ko sa aking sarili. Papaano kaya? Ito’y mga magulang ko. Ito ang nagpalaki sa akin. Naging kaangkapan ito sa pagbuhay sa akin. Pero, alin ang isasa-alang-alang ko? Ang pag-ibig sa aking mga kamag-anakang ito o ang pag-ibig sa Diyos?
“Ang wika ng ating Panginoong Jesucristo, ‘Ang umiibig sa ama, sa ina ng higit sa Akin, sa kaniyang asawa, sa kaniyang anak, nang higit sa akin, hindi karapatdapat sa akin.’
“Sinabi ko, Diyos ko, gusto kong maging karapatdapat sa iyo. At kung ganyan, ipinasiya kong ako’y humiwalay. Iyon ay laban sa loob ko pero hindi iyon ang ‘convicion’ ko. Ang ‘convicion’ ko (ay) humiwalay sapagkat iyan ang sabi (ng Diyos).” (Manalo, Felix Y., “Ang Ikakikilala sa Magsasagawa ng Pagtalikod sa mga Aral na itinuro ng Panginoong Jesucristo at ng mga Apostol,” Recorded Sermon.)

Hindi pala ang Ka Eduardo ang humiwalay sa aral ng Sugo, bagkus ay patuloy na ka-isang espiritu ng Sugo ang kasalukuyang namamahala sa Iglesia. Tupad na tupad ang sinasabi ng Banal Na Kasulatan:

“As for me, this is my covenant with them, saith the LORD; My spirit that is upon thee, and my words which I have put in thy mouth, shall not depart out of thy mouth, nor out of the mouth of thy seed, nor out of the mouth of thy seed's seed, saith the LORD, from henceforth and for ever.” (Isaias 59:21 KJV)

Sa Pilipino:

“Para sa akin, ito ang aking tipan sa kanila, sabi ng PANGINOON: ang aking Espiritu na nasa iyo, at ang aking mga salita na inilagay ko sa iyong bibig, hindi hihiwalay sa iyong bibig, o sa bibig man ng iyong binhi, o sa bibig man ng binhi ng iyong binhi, sabi ng Panginoon, mula ngayon at magpakailan pa man.”

Sino kung gayon ang tunay na humiwalay sa espiritu ng Sugo at ng Pamamahala na mula sa Diyos? Pansinin ninyong mabuti ang mga pahayag na ito ni Kapatid na Felix Y. Manalo:

“…Kung hahalungkatin ninyo – Hindi ugali sa akin na ang mali ng isang tao ay ibunyag ko. Iyan ang ayaw ko. Bakit? Magkakasala ako noon. Hindi ko ugali iyan. Ibinubunyag ko ito (ang maling aral o itiinuro) sa kapakanan ng kaluluwa ng lahat ng tao, sa pagsunod sa Diyos – ipangaral mo ang Ebanghelyo…Ito ang aking ginagawa. PERO HALUKAYIN KO PA ANG ISANG TAONG NAGKAMALI AT SIYANG AKING IPANGARAL…IYAN AY HINDI GAWA NG ISANG MABUTING MINISTRO, NANG ISANG MABUTING TAO.” (Manalo, Felix Y., “Kung Nasaan Ngayon ang mga Patay,” Recorded Sermon, Amin ang pagbibigay-diin)

Dito ko tatapusin ang aking unang sulat, subalit asahan ninyo na dito ko rin sisimulan ang susunod kong sulat. Sa mga susunod ay ibubunyag ko ang mga patuloy na nagpapatunay na hindi isang ministro si G. Antonio Ebanghelista kundi nagpapanggap lamang upang manggulo. Sa mga susunod pa ay patuloy ko ring ibubunyag ang kanilang mga kamalian at kasinungalingan UPANG HUWAG MAKAPANDAYA.


PRISTINE TRUTH

Article Source:


http://theiglesianicristo.blogspot.com/2015/04/isang-bukas-na-liham-sa-mga-nagsasalita.html?m=1